Dar sokak aralarında unuttum çocukluğumu…annemin kekik kokan mutfağında kaldı,dokunulmaz neşelerim. Bildiğim ne varsa unutturuyorum hafızama bu günlerde. Herkes gibi bende salınarak yürüyen bizi esir almış ön yargılarla boğuşuyorum. Aslında hepimiz böyle değimliyiz? Şöyle bir düşünün hangimiz yapmıyoruz ki bunu.. Kanatlarımızı açıp havalanacakken hangimiz ön yargılarımız yüzünden vazgeçmedik hayallerimizden.. Bir başlangıç yapalım..ve zihnimizi olumlu düşüncelerle besleyelim..böylece ön yargılarımızdan kurtulabiliriz. Olumlu düşünmeye başlayarak en zorunu başarabiliriz.olumsuz düşünmek en kolayıdır çünkü hiçbir risk taşımaz. Çünkü bizler olmaz deriz ve sonucu kabullenebiliriz. İnanmak sadece inanmakla gerçekleşir hayallerimiz.ve umut ateşler bizi.Umutsuzluk insanı felç eder ve hayallerini çalar.. Bir çin Atasözü şöyle der,Bırak kader ve üzüntü kuşları başının üstünden geçsin.Sen onları değiştiremezsin,fakat onların saçlarının arasında kendilerine yuva yapmalarına engel olabilirsin….

Ve benim çok sevdiğim bir anlamlı söz de ORMANDAN GEÇİYORUZ YAKACAK ODUN BULAMIYORUZ…

Farkında değiliz içimizdeki gücün.Ve en kolayı olan umutsuzluk ve olumsuz düşünceler esir almış hepimizi. Ve aslında biliyoruz içimizde ki coşkuyu uyandırabilirsek kendimize güvenmeye başlayabiliriz. Kendine güvenen insan kendini seven insandır Kendini sevmeye başlamak içimizde oluşan bütün ön yargılara ve olumsuz düşüncelere savaş açmaktır. Her gün yeni bir başlangıçtır..güneş bir daha doğar vazgeçmeden pes etmeden.Biz hiç bir şey yapmasak ta bizi koruyan kollayan güç güneşi doğdurmaktan vazgeçmez. Başlamalıyız ….çakılıp kalsak ta ,içimizden ayağa kalkmalı ve dimdik durmalıyız.. Şimdi hareket vakti….

HARİKULADE ŞEYLER ANCAK,BULUNDUKLARI KOŞULLARIN ÜZERİNDE OLDUĞUNA İNANMA CESARETİNİ GÖSTERENLER TARAFINDAN YAPILMIŞTIR. BRUCE BARTON

Sizce de doğru değimli?