Geçen gün bir arkadaşın msn ileti yazısında gördüm bu sözü..Bir kadının ruhuna ağıt…Şöyle bir düşündüm, derin olduğu gibi bir o  kadar da çok şey ifade ediyordu bana göre..

                        Bir kadının kendisi değil sadece ruhu bile başlı başına kitap yazılabilecek derinlikte ve kapsamlı idi benim için…

            Kadın………

            Savaş zamanı çocuğunun soğuktan donmasını göze alarak battaniyesini mermi üzerine örten kadın…

            Savaşan, askerlerle yemeğini paylaşan, gücünün üstünde bi gayretle  kağnıyı çeken kadın,doğuda dayağa zulme karşı koyan, para karşılığında hayvan gibi satılan kadın, koca dayağına, aile baskısına göğüs germeye çalışan kadın, binbir güçlüğe katlanıp yuvam, yavrularım diyen kadın…

En son israil’in saldırdığı geminin içindeki insanlar için ağlayan, feryat eden, üzülen kadın …

Çocukları için kendini hiç sayan, kadınlığını unutan her zevkinden vazgeçen, ama her şeyin en iyisine layık olduğu halde, hiçbir şey göremeyen kadınlarımız yani velhasıl kadın….

             Peygamberleri, padişahları, Atatürk’ü, devlet başkanlarını, geleceğimizi doğuran kadın….

Çalışan ,ezilen, kimi kez baş üstünde tutulan,çoğu zaman ise horlanan, dayağa, cinsel istismara, çirkin ilişkilere maruz kalan kadın….

           Anne, eş, avrat, hizmetçi, baştacı, onunla yada onsuz yaşanamayan, şiirlere şarkılara konu olan, bir şairin dediği gibi…..

KADIN...
Kimi der ki kadın
uzun kış gecelerinde yatmak içindir.
Kimi der ki kadın
yeşil bir harman yerinde
dokuz zilli köçek gibi oynatmak içindir.
Kimi der ki ayalimdir.
boynumda taşıdığım vebalimdir.
Kimi der ki hamur yoğuran
Kimi der ki çocuk doğuran
Ne o ne bu ne döşek ne köçek ne ayal ne vebal
O benim kollarım bacaklarım başım
Yavrum annem karım kızkardeşim
hayat arkadaşımdır.

Nazım Hikmet RAN

                                                         İşte  sadece KADIN……

                                              Sevgiyle kalın,hoşkalın, hoşçakalın……